وقایع نگاری سفر به کره جنوبی / قسمت اول
پرواز 7500 کیلومتری
همواره از سفر در ماه مبارک رمضان اجتناب کرده ام. همیشه تلاش کرده ام در این ماه هم از سفرهای خانوادگی پرهیز کنم و هم مأموريت های کاری. ولی اين بار اختیاری نداشتم. دست خودم نبود و بايد در ميانه‌ماه رمضان، مصادف با اوايل مرداد 1392براي پيگيري مسائل IT بانك راهی مأموريتی می شدیم. راهی كره جنوبي. در کنار آقاي مديرعامل و تني چند از مديران و كارشناسان حوزه IT و همین طور نماینگان سازمان‌ها و شركت‌هاي مختلف مرتبط از بانك.
راهی شرق آسیا شدیم. راهی کره جنوبی...
آن چیزهایی که از کره می دانستم
پيش زمينه های ذهني از كره جنوبي داشتم. این که نام " Korea " برگرفته از نام سلسله ای آمده که در قرون وسطی بر این کشور حکم می راندند. اين كه رخدادهای پس از جنگ دوم جهانی در 1948 به دو پاره شدن كره انجامید. این که كره شمالي در صف کمونیست ها کنار اتحاد شوروي سابق و چين قرار گرفت و كره جنوبي کنار غربی ها به ويژه ايالات متحده امريكا. اين كه وضعيت زندگي، رشد و ترقي دو كره، زمين تا آسمان با هم فرق دارد. این که کره جنوبی کشوری جمهوری است. اين كشوري توسعه يافته که با روندی سریع به عنوان كشوري صنعتي به سرعت جلو رفته. این که حدود 50 میلیون جمعیت دارد. این که در زمینه الکترونیک، خودروسازی، کشتی سازی، ماشین آلات، پتروشیمی و روبوتیک عملکرد غبطه انگیزی داشته اند. این که برحسب درآمد ناخالص ملی رتبه دوازدهم را در اقتصاد جهانی دارند. این که در 2002 مسابقات فوتبال جام جهانی را برگزار کرد و به رتبه چهارم هم دست یافت. این که اکثر مردمانش مسیحی يا بودایی هستند.
با چنین پيش‌زمينه‌هايی عازم كره شدم. عازم سئول پايتخت كره جنوبي. شهري كه خيابان فاخري در شمال تهران هم به نامش نامگذاري شده است. خيابان "سئول".
پرواز طولانی
پرواز مستقيمي بين ايران و كره، یعنی بين تهران و سئول وجود ندارد و مسافران ناچارند مسیر ديگري را انتخاب كنند. نزديك ترين مسیر رفتن از تهران به دبي، از دبی به سئول بود.
هنگامه اذان و افطار راهي فرودگاه امام خميني (ره) شديم. برای رسیدن به پرواز 22:45. نيمه‌هاي شب بود كه به فرودگاه دبي رسيديم. فرودگاهي بسيار بزرگ، مدرن و پيشرفته. تا چشم كار مي‌كرد باندهاي فرودگاه پر بودند از هواپيماهاي پيشرفته بوئينگ و ايرباس. آن هم از نوع آخرين مدل‌هایش. اعتراف می کنم با ديدن اين همه پيشرفت در كشور كوچكي كه بغل گوش ايران است، ضمن تحسين آنان برای تدابير و برنامه‌ريزي های شان ، نمي‌توانستيم به خود هشدار ندهیم که کشور عزیزمان با این همه منابع مالی و انسانی باید بسیار بیش از این ها در زمینه های زیرساختی جلو رود. زماني قرار بود نقش فرودگاه دبي و ترانزيت آن را فرودگاه امام خميني (ره) برعهده بگيرد. برعهده بگيرد و نقش بزرگي در پيشرفت و ترقي كشور داشته باشد كه نشد. ولی به نظر می رسد باید به ارزیابی دوباره چگونگی احیا این فرودگاه پرداخته شود.
براي پرواز كره مهيا شديم تا سفر را ادامه دهيم. به تابلوي اطلاعات پرواز فرودگاه خيره شديم تا گیت خروجي را پيدا كنيم. ولی نامی از سئول روی تابلوی غول آسا به چشم نمی خورد. سرانجام دریافتیم برابر شماره پرواز ما جاي "سئول" نوشته شده "انشون". تعجب كرديم. پس از كنكاش دريافتيم فرودگاه بين‌المللي سئول در شهري نزديك پايتخت كره به نام "انشون" يا "اينچون" واقع شده و به همين دلیل جاي "سئول" روی تابلو نام "انشون" آمده.
نيمه شب سپری شده بود و به سحر نزديك مي‌شديم كه هواپیما سرانجام به سوي انشون پرواز كرد. نشستن روی صندلی هواپیما طی پرواز های طولانی همیشه طاقت فرسا بوده؛ خصوصا اگر زمان سپری شده از تهران تا فرودگاه انشون قريب به پانزده ساعت باشد. با هشت ساعت پرواز بین دبي در خلیج فارس تا کره جنوبی در آسیای جنوب شرقی. با پیمودن 7500 کیلومتر از روی كشورهاي پاکستان، هند و چین، مغولستان و تايوان.
وقایع نگاری سفر کره جنوبی / قسمت دوم